శ్రీరామమూర్తీ – సిరచ్ఛేదం...2

శ్రీరామమూర్తీ – సిరచ్ఛేదం (సరదా అనుభవం కొద్దిపాటి అతిశయోక్తితో)

“అయితే నువ్వు మాట్లాడేదట్లాగే వుంది మరి” అన్నాను.

“అయ్యో రామ అంతమాటెలా అనగలనండీ. ఏదో మీతో నాకు చనువుంది గనక, మీరేదైనా మార్గం చెపుతారని మిమ్మల్ని అడుగుతున్నా” అన్నాడు శ్రీరామమూర్తి.

“అయితే నిజంగా చెప్పమంటావా మార్గం” అడిగాను.

“చెప్పమనేగదండీ నేనడుగుతున్నది. నిజంగా ఆ కుక్కతో నేను వేగలేకపోతున్నానండి” అన్నాడు శ్రీరామమూర్తి.

ఇక నేను జాప్యం చేయలేదు. చెప్పేశా.

“నీ ఫోన్ కి ముందు ఒక ఫోనొచ్చింది నాకు” అన్నా.

“దానికీ నాకూ సంబంధమేమిటి సార్” అన్నాడు శ్రీరామమూర్తి.

“అదే చెప్తున్నా. ఆ ఫోన్ మేడమ్ గారిది”

“అయ్ బాబో. అమ్మగారు చేసేరా. ఏమన్నారండి” అన్నాడు శ్రీరామమూర్తి క్యూరియాసిటీ ఎక్కువైపోగా.

“ఈ బ్రాహ్మడిక్కడ కుక్కకి స్నానం చేయించలేక బాధ పడ్తున్నాడు. ఇంకెవరైనా ఆ పని చేయగలిగిన మనిషిని ‘నోట్’ కొట్టి డిపార్ట్ మెంట్ నుండి తెప్పించ మన్నారు.

“అయ్ బాబో అలాగన్నారండీ. చూడ్డానికి అమ్మగారు అదోలా అన్పిస్తారు గానీ, నిజానికి దేవుల్లాంటోరండీ” శ్రీరామమూర్తి సంబరం మాటల్లో కన్పిస్తూనే వుంది.

“సరేగానీ, యిప్పుడు నీ ప్రాబ్లం తీరిందా” అడిగా.

“తీరింది గదండీ. అన్నట్టు ‘నోట్’ ఎప్పుడు కొడ్తున్నారండీ” అడిగాడు శ్రీరామమూర్తి.

“ఇప్పుడే కొట్టి పంపిస్తున్నా. వెంటనే తెప్పించే మార్గం చేస్తా. ఇక నువ్వు నిశ్చింతగా వుంటావా?”

“అయ్ బాబో ఆ పని చేయండి సార్ ముందు. చచ్చి మీ కడుపున పుడ్తా” అన్నాడు శ్రీరామమూర్తి.

“నా కడుపున పుడ్తే కుక్కకి స్నానం చేయించాల్సి వస్తుంది”

“ఎందుకండీ” అడిగాడు శ్రీరామమూర్తి అర్థంగాక.

“నేను బ్రాహ్మణుడిని కాదు గదా. నువ్వు బ్రాహ్మణుడివి గనుక మేడమ్ గారు విడిచిపెట్టారు. లేదంటే కుక్కకి స్నానం చేయించాల్సిందేగదా?” అన్నా సరదాగా.

“మీదంతా వేళాకోళమండీ. నేనొకడ్ని దొరికేను మీకు ఏడ్పిచ్చడానికి” శ్రీరామమూర్తి నొచ్చుకున్నాడు.

“సరేగానీ యిక ఫోన్ పెట్టేస్తావా నోట్ కొట్టాలి”

“పెట్టేస్తానండి. థాంక్సండీ. ముందా పని చూడండి. మీరూ మంచోరేనండీ” అన్నాడు శ్రీరామమూర్తి.

* * *

కొత్త పనివాడొచ్చాడు. వాడెవడోగానీ కుక్కలు కడగడంలో ధీరుడట. శ్రీరామమూర్తి సమస్య ఓ కొలిక్కొచ్చింది. కొలిక్కిరావడమేంటి. మొత్తంగా తీరిపోయింది. ఆ తర్వాత, ఓ పది పదిహేను రోజులు గడిచిపోయాయి.

ఓ రోజు మళ్లీ నాకు శ్రీరామమూర్తి దగ్గర్నుండి ఫోనొచ్చింది.

“అయ్యా ఓ సమస్యొచ్చిందండీ” చెప్పాడు శ్రీరామమూర్తి ఫోన్లో.

“మళ్ళీ ఏం సమస్య శ్రీరామ్మూర్తీ?” అన్నా.

“నిన్న అయ్యగారు టూర్ వెళ్లారు గదా కాకినాడకి” అన్నాడు శ్రీరామమూర్తి.

“అవును. వెళ్ళారు. ఏం?”

“ఎన్నిరోజులండీ టూరు?”

“వారం” అన్నా.

“అయ్యో చాల్రోజులుందే. ఎలాగండీ?” అన్నాడు శ్రీరామమూర్తి కంగారుగా.

“ఎలాగ ఏంటి? ఆ కంగారేంటి? అసలు నీకు అయ్యగారితో ఏం పని?” అడిగా.

“ఇక్కడో ఘోరం జరిగిపోయిందండీ” అన్నాడు శ్రీరామమూర్తి.

“ఏమైంది”

“నిన్న మంత్రిగారు టూరెళ్ళే ముందు నన్ను పిలిచి, కుక్కపిల్లకి బిస్కట్లూ గట్రా కొని పెట్టమనీ, రోజూ డాక్టరు దగ్గరకి తీసుకెళ్ళమనీ, జాగ్రత్తగా చూసుకోమనీ ఓ ఏడొందల రూపాయలిచ్చారండి. అయన టూరెళ్ళగానే ఇక్కడ అమ్మగారు కూడా పిల్లల్తో పాటు వాళ్ళ ‘కాన్స్టిట్యుయన్సీ’ వెళ్ళి పోయారండీ. ఇంటి తాళాలు నాకిచ్చి వెళ్ళారండి. ఇంట్లో నేనూ, రాముగాడూ, వంటోడూ, ఇద్దరూ కానిస్టేబుల్లూ వున్నామండీ. రాత్రి యిక్కడే పడుకున్నామండీ”

“అయితే”

“రాత్రి చీకట్లో బాత్ రూమ్ కని లేచానండి” భయంగా అన్నాడు శ్రీరామమూర్తి.

“లేస్తే? నాన్చకు. చెప్పు తొందరగా శ్రీరామ్మూర్తీ” ఏం జరిగిందోననే ఆందోళనతో అడిగాను (అఫ్ కోర్స్. ఏమైనా జరగడానికి అక్కడ ఆడాళ్లెవరూ లేరనుకోండి)

“నిద్రమత్తులో చూసుకోకుండా కుక్కపిల్ల మీద కాలేశానండి” అన్నాడు శ్రీరామమూర్తి.

“కొంపదీసి చచ్చిందా. ఏమిటి?” అన్నా. నేను కంగారుపడి.

“చస్తే ఏటౌద్దండీ?”. ఎదురు ప్రశ్నించాడు శ్రీరామమూర్తి.

“ఛస్తే ఏటౌద్దో మంత్రిగార్నడిగి చెప్తా గానీ, ముందు ఏమైందో చెప్పు” అసహనంగా అడిగా. శ్రీరామమూర్తి మాటేమో గానీ ముందు నాకు టెన్షన్ గా వుంది.

“కాలు పడగానే ముందు కాసేపు గిల గిలా కొట్టుకుందండీ. తర్వాత మీరన్నట్టు నిజంగానే చచ్చిపోయిందండీ” అన్నాడు శ్రీరామమూర్తి భయం భయంగా.

“గోవిందో గోవిందా!” అన్నా ఫోన్లోనే.

“మీరలా అనకండి సార్. నాకు భయం వేస్తోంది”

“నిండా మునిగాక భయమెందుకు శ్రీరామ్మూర్తీ. ఇక చూస్కో తమాషా” ఫోన్ పెట్టేశా.

నేను ఫోన్ పెట్టేసిన అర్థగంటలోపే శ్రీరామమూర్తి సెక్రటేరియట్ లో నా కళ్ల ముందు ప్రత్యక్షమయ్యాడు. నేనన్న మాటకి భయపడి ఆదుర్దాగా ఆటోలో వచ్చాట్ట. మనిషి బాగా భయపడ్డట్టు కన్పిస్తూనే వుంది. గబగబా నా దగ్గరకి వచ్చి, “ఇప్పుడేమౌద్దంటారు సార్ విజయకుమార్ గారూ” అన్నాడు.

నాకు మండింది.

(సశేషం)